Ταξιδεύουμε στην Αίγινα με το ηλεκτρικό Nissan Leaf

Περνάμε μία ημέρα με ένα Nissan Leaf στην Αίγινα και διαπιστώνουμε ότι η νησιωτική Ελλάδα είναι κομμένη και ραμμένη για την ηλεκτροκίνηση. Όταν, βέβαια, ξεπεραστούν οι κλασικές ελληνικές κακοδαιμονίες τών «αν», «εφόσον», «να δούμε», «ναι μεν, αλλά».

ΚΕΙΜΕΝΟ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΙΤΑΡΗ

Και ξαφνικά, από τη μια ημέρα στην άλλη, όπως συνηθίζεται παρ’ ημίν, η ηλεκτροκίνηση έγινε το νούμερο ένα trend στα ενδιαφέροντα του Έλληνα. Από τον λοστρόμο στο γκαράζ του καραβιού μέχρι τον κύριο που πουλά τα πολυφωτογραφημένα φρούτα στο λιμάνι του νησιού, το Nissan Leaf αποτέλεσε το τιμώμενο αυτοκίνητο εκείνης της Πέμπτης, οπότε βρεθήκαμε στην Αίγινα («τέτοιο έχει και ο δήμαρχος», μάθαμε, άλλωστε).

Τα «πώς;», τα «πού;» και τα «γιατί;» έπεφταν βροχή και έκλειναν στο αναπόφευκτο «πόσο;» για έναν Έλληνα που θέλει διακαώς να απαλλαγεί από τη μάνικα (ιδίως στα νησιά), αλλά, όπως ακούγαμε και σε μια παλιά ελληνική ταινία, του λείπουν οι 99 δραχμές για να συμπληρώσει το κατοστάρικο (για την οικολογική του ευαισθησία δεν θα έπαιρνα και όρκο).

Όπως και να έχει πάντως, και μετά τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η ηλεκτροκίνηση μπήκε πλέον στον σκληρό πυρήνα της ελληνικής κοινωνικής ζύμωσης: το καφενείο. Και το Nisan Leaf είναι εδώ, «σαν έτοιμο από καιρό», να δώσει τις ορθές απαντήσεις.

Ένα Leaf που όχι απλώς τιμά την προνοητικότητα της Nissan να φτιάξει από τους πρώτους ένα tailor made ηλεκτρικό αυτοκίνητο, αλλά συνεχίζει, σ’ αυτήν τη δεύτερη γενιά του, πιο ολοκληρωμένο και πιο σίγουρο, να αναδεικνύει τις σοφές επιλογές που είχε κάνει από νωρίς η ιαπωνική εταιρεία, όντας πλέον ένα όχημα στην πρώτη γραμμή της εποχής του, ώριμο και πλήρως λειτουργικό στην -ακόμα- δύσκολη ελληνική ηλεκτρική πραγματικότητα.

Ταξιδεύοντας στην Αίγινα με το Leaf, ανακαλύπτουμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Αρχικά το ίδιο το αυτοκίνητο και η ηλεκτροκίνηση σε βάζουν σε ένα διαφορετικό μοτίβο μετακίνησης. Αν ξεπεράσεις το άγχος της αυτονομίας (δύσκολο αλλά εφικτό) και την απουσία κάποιας υποδομής για δημόσια φόρτιση, αντιλαμβάνεσαι ότι με «ηλεκτρική» οδήγηση έχεις πάνω από 250 χιλιόμετρα στη διάθεσή σου.

Πράγμα που σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις τον γύρο του νησιού (ή κάθε αντίστοιχου μεγέθους νησιού) μία και δύο φορές και να σου μείνει ρεύμα στην μπαταρία για να φτάσεις στον Πειραιά. Όλα αυτά προϋποθέτουν να κινείσαι με έναν πολύ συγκροτημένο και συγκρατημένο τρόπο, να αποφεύγεις τις περιττές ενασχολήσεις με το γκάζι, να κάνεις όσο γίνεται μεγαλύτερη ανάκτηση με το φρένο, να εκμεταλλεύεσαι κάθε μέτρο που μπορεί να σου εξοικονομήσει λίγο περισσότερη ζωή στην μπαταρία. Και αν δεν ντρέπεσαι, να ζητάς ευγενικά όπου σταθείς, εκτός από μια χωριάτικη και μία πρίζα.

Σε ένα νησί όπως τα ελληνικά, αυτός το νέο οδηγικό savoir vivre δεν είναι καθόλου δύσκολο να επιτευχθεί, μιας και το ίδιο το οδικό δίκτυο σε βάζει σε αυτό το τριπάκι. Ενώ και η γενικότερη χαλαρότητα των διακοπών είναι ο καλύτερος σύντροφος για να επιτύχει κανείς μεγάλες αυτονομίες.

Το Leaf της δοκιμής μας, με την 40άρα μπαταρία, σ’ αυτό το σενάριο μετακίνησης ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες μας, καθώς σημείωσε κατανάλωση στις 12 kWh/100 Κm, με την υπολογιζόμενη αυτονομία να ξεπερνά τα 280 χιλιόμετρα, ίσως και περισσότερα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μπήκαμε στο καράβι με την μπαταρία στο 92% και μετά από 11 ώρες οδήγησης και σταμάτα-ξεκίνα για φωτογράφιση (ό,τι χειρότερο για την κατανάλωση) ξαναμπήκαμε στο καράβι με 51% μπαταρία και 140 χιλιόμετρα εκτιμώμενης αυτονομίας.

Και όλα αυτά έχοντας κάνει τον κλασικό γύρο του νησιού, με όλες τις ανηφόρες και τις… κατηφόρες του, πηγαίνοντας σε όλες εκείνες τις μικρές ή μεγαλύτερες στιγμές μιας έρημης, λόγω COVID-19, Αίγινας, που παραμένει ένα νησί γεμάτο εκπλήξεις, εξαίσιες θάλασσες, και αρκετό «χρώμα» από τους ανθρώπους και τα έργα τους.

Έχοντας ξεμπερδέψει από το άγχος της φόρτισης, μπορείς πλέον να απολαύσεις τη διαδρομή μέσα σε ένα αυτοκίνητο απίστευτα μελετημένο και άψογα τεχνουργημένο. Η ποιότητα κύλισης είναι μοναδική, με bonus την αθόρυβη λειτουργία, το ηλεκτρικό σύστημα λειτουργεί άψογα και χωρίς εκπλήξεις, οι χώροι και οι ανέσεις είναι στο ιδανικό μέγεθος για μια ελληνική -ή ξένη- οικογένεια που θέλει να περάσει τις διακοπές της σε ένα ελληνικό νησί.

Στα «συν» θα προσθέσουμε και την εξαιρετική ποιότητα κατασκευής, καθώς το αυτοκίνητο του ταξιδιού μας έχει συμπληρώσει ήδη 21.000 χιλιόμετρα, χωρίς να δείχνει το παραμικρό σημάδι κόπωσης στα πλαστικά του, ούτε και κάποια εμφανή υπόνοια απωλειών στην μπαταρία, έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τις προηγούμενες εμπειρίες μας από το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο.

Συνοψίζοντας, αυτό που διαπιστώσαμε στην εκδρομή στην Αίγινα είναι ότι η ηλεκτροκίνηση ταιριάζει «γάντι» στην ελληνική νησιωτική Ελλάδα, και δη στα μικρά νησιά του Αιγαίου. Είτε ως ιδιωτικής χρήσης είτε ως ενοικιαζόμενα για τους «ψαγμένους» και κατά κανόνα οικονομικά πιο άνετους τουρίστες με οικολογικές ανησυχίες, αυτοκίνητα όπως το Leaf θα μπορούσαν να αλλάξουν συνολικά το τοπίο ενός νησιού από πολλές απόψεις (μην ξεχνάμε την αθόρυβη λειτουργία, μέγα πλεονέκτημα).

Οι υποδομές θα συνεχίσουν για πολύ να είναι ένα αξεπέραστο πρόβλημα, ιδίως με τους ρυθμούς και τον άναρχο τρόπο που κινούνται τα πράγματα στην χώρα μας. Όμως, στην κλίμακα ενός μικρού νησιού τα πράγματα μπορούν να προχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα αν οι τοπικές αρχές ενεργοποιηθούν άμεσα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Η πρώτη βόλτα μας στην Αίγινα χωρίς κινητήρα εσωτερικής καύσης, αλλά μέσα στο back to the future μηχανολογικό υπόβαθρο του Leaf ήταν πολύ διαφορετική. Και αποκαλυπτική για όσα πολύ όμορφα φέρνει η ηλεκτροκίνηση στη ζωή μας, μαζί με τις αναπόφευκτες δυσκολίες μιας τόσο ριζικής αλλαγής.

Όσο για το Leaf, είναι προφανές ότι μιλάμε για ένα αυτοκίνητο που έχει ήδη ξεπεράσει τις παιδικές του ανασφάλειες πολλά χρόνια πριν, όντας σήμερα ένα από τα δύο, τρία πιο ολοκληρωμένα (και κυρίως δοκιμασμένα) ηλεκτρικά οχήματα αυτής της γενιάς.

Κάτι που εκτιμάται όχι μόνο στους πίνακες πωλήσεων παγκοσμίως, αλλά και πάνω σ’ αυτήν τη μικρή κουκκίδα πεύκου και αρχετυπικού μπλε πάνω στον χάρτη, την Αίγινα, όπου οι ερωτήσεις συνέχιζαν να πέφτουν βροχή όλη την ημέρα.

Στο «πόσο;», πάντως, από το πρωί μέχρι το βράδυ που ξαναμπήκαμε στο πλοίο, υπήρξε μια σημαντική αλλαγή, έχοντας πια αποκρυπτογραφήσει τις μυστικιστικές Γραφές του υπουργείου Μεταφορών: εκτιμώμενη τιμή με την επιδότηση 29.878 ευρώ. Νούμερο που έκανε τον λοστρόμο και το αυτοσχέδιο πηγαδάκι που σχηματίστηκε να αλλάξει διάθεση, και να ξαναπιάσουμε την κουβέντα από την αρχή, με μολύβι και χαρτί τώρα, «τόσο η αγορά», «τόσο οι απαλλαγές», «τόσο ο φορτιστής» (να βάλεις φορτιστή οπωσδήποτε), απορίες και μεγάλο ενδιαφέρον, με τον Σαρωνικό να σκοτεινιάζει γλυκά και τους γλάρους να ανεμοζυγιάζονται πάνω από τα κεφάλια μας. Νέοι καιροί, σπουδαίοι καιροί. Όπως πάντα.

Electric drive

Αν θέλεις να ζήσεις στην ηλεκτρική εποχή, τουλάχιστον μορφή που έχει τώρα, θα πρέπει να προσαρμοστείς στα δεδομένα της. Ταξίδι με ηλεκτρικό σημαίνει να ξεχάσεις τα γκάζια (και έχουν πολύ γκάζι, πανάθεμά τα) και να κινείσαι με πρόβλεψη και χωρίς περιττές υπερβολές. Στη φωτό βλέπετε την ένδειξη του μετρητή στον Πειραιά έχοντας επιστρέψει από τη μονοήμερη εκδρομή στην Αίγινα.

Οδηγώντας σε ένα νησί με ανηφόρες και κατηφόρες, ανάγλυφο που μάλλον βολεύει αυτή τη νέα μορφή παροχής ενέργειας, με κλειστό κλιματισμό (ας είναι καλά το άγιο μελτεμάκι), καταφέραμε να «κάψουμε» μόνο το 40% της μπαταρίας, έχοντας διανύσει 117,5 χιλιόμετρα, με μέση κατανάλωση 12,2 kWh/100 Km. Τα 15 km/h της μέσης ωριαίας δικαιολογούνται όχι μόνον από το εκδρομικό στυλ της μετακίνησης (υπακούοντας και στα όρια ταχύτητας, μην τα ξεχνάμε!), αλλά και στις διαρκείς στάσεις, αναστροφές, πήγαιν’ έλα για τις φωτογραφίσεις.

Στην παραλαβή του δημοσιογραφικού αυτοκινήτου ο δείκτης από κάποιον πιο ανήσυχο συνάδελφο που είχε προηγηθεί έδειχνε πάνω από 17 kWh/100 km και μία αυτονομία λίγο πάνω από 200 χιλιόμετρα. Φρενάρω, άρα υπάρχω, είναι το σύνθημα εδώ, αν δεν θες να μπλέξεις σε περιπέτειες, καθώς η απλή «σπιτική» φόρτιση θέλει πολλές ώρες και οι υποδομές, αν θέλεις να κάνεις μεγάλο ταξίδι είναι ακόμα υποτυπώδεις -ή ανύπαρκτες-, ιδίως στα νησιά.

Του Αιγαίου τα blues

Τα νησιά μας θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα εξαιρετικό case study για την εφαρμογή της ηλεκτροκίνησης. Το περιορισμένο οδικό τους δίκτυο και η διαμόρφωση του τοπίου τους αποτελούν ιδανικό χώρο για τη χρήση ηλεκτρικών αυτοκινήτων.

Με μικρές διαδρομές από το ένα σημείο στο άλλο, με ανηφόρες και κατηφόρες που εξυπηρετούν την ανάκτηση της ενέργειας, με μικρές ταχύτητες επιβεβλημένες και από τη διαμόρφωση των δρόμων, θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν στο μέγιστο τη νέα εποχή.

Αυτό δεν αφορά μόνο στους κατοίκους, αλλά και στους επισκέπτες και δη στα ενοικιαζόμενα οχήματα κάθε κατηγορίας (αυτοκίνητα, μηχανάκια κ.λπ.), τα οποία θα μπορούσαν άνετα να γίνουν όλα ηλεκτρικά. Οι υποδομές σε ένα τόσο μικρό πεδίο εφαρμογής είναι εφικτό να ολοκληρωθούν εύκολα σε ορίζοντα πενταετίας, με τον ιδιωτικό τομέα (ξενοδοχεία, εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων κ.λπ.) να συμβάλλει και αυτός για ευνόητους λόγους.

Τα κέρδη πολλαπλά και σε κάθε επίπεδο, ιδίως στον τουριστικό τομέα, όπου ένα αποκλειστικά «ηλεκτρικό» νησί θα αποκτήσει ένα σημαντικό προβάδισμα στους επισκέπτες από το εξωτερικό, εκεί όπου οι προσλαμβάνουσες από τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι σαφώς περισσότερες και μάλλον αυτονόητο να υπάρχουν και στις διακοπές τους με ένα Nissan Leaf, για παράδειγμα.

Θέληση και πίστη σ’ αυτήν τη νέα πραγματικότητα χρειάζεται, ώστε σύντομα να ακούσουμε ποιο θα είναι το πρώτο νησί που θα έχει αποκλειστικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα το 2030 (γιατί όχι και το 2025;).

Πηγή:caranddriver.gr

About Post Author

Στάθης Παπούλιας

Δημοσιογράφος

See author's posts